evet,yeni
bir süreç başlamıştı..koğuş hayatı başlamıştı..her şeyden önce,hücre yaşamından
bir gömlek iyi olduğunu düşünüyordum...
koğuş da beni iki kişi karşıladı...diğerlerinin hepsi
ikişerli sıra halinde,hazır ol da bekliyorlardı...bu iki kişiden birinin koğuş
sorumlusu,PKK Mardin gurubundan Şahin(soy adlarını hatırlayamıyorum),diğeri
Şahin'in yardımcısı,KAWA davasından Şefik olduğunu sonradan
öğrenecektim...Şahin ve Şefik elbiselerimi topladılar,dayaktan morarmış ellerimi
ovuşturdular,bana bir yatak gösterdiler...kendilerini tanıttıktan sonra,beni
tanımak istediler...kendimi tanıttıktan sonra,bana daha çok ilgi
gösterdiler...koğuşta hiç TKP li yoktu...kısa bir süre önce Haydar Üzülmez
buradan(TKP li ve İGD Diyarbakır yönetiminde kurucu üye) tahliye olmuş...Haydar,Şahin den
önce koğuş sorumlusuymuş...çok olumlu intiba bırakmış ve koğuşun hepsi onu onur
ve saygıyla anıyordu...arkadaşım oluşu nedeniyle de bana aynı saygıyla
yaklaştılar...sevgili Haydar bana iyi bir miras bırakmıştı...ona layık
olmalıydım...Haydar'a bu kadar saygı beslemelerinin nedenini sonradan
anlayacaktım...koğuş sorumluları,her şeyden sorumlu olmalarından
dolayı,herkesten daha fazla dayak yiyorlardı...bir çok suçu(!) kendi üzerine
alıp, koğuşta kileri satmayıp,savunup koruyorlardı...Haydar arkadaşta,tamda öyle
davranmış ve saygınlığı hak etmişti...
koğuş sorumlularımız dan biraz bahsetmeliyim...Şahin
de,Şefik de akıl almaz dayak yemelerine rağmen,koğuşta kileri satmadılar...çünkü;idare onları sürekli ispiyonculuğa zorluyordu(idarenin her
koğuşta ispiyoncuları vardı)...bir gün Şahin'i koğuş dışına aldılar...yarım
saat sonra burnundan,ağzından,kulaklarından kanlar akar şeklinde
bıraktılar...Şahin bu dayaklar yüzünden önce işitme kaybına uğradı,sonradan
duydum ki,akıl melekelerini kaybetmiş...ben, Mehmet Şener ve diğer idamlıkların
direniş düşüncesini Şahin ve Şefik'e aktarmıştım...
koğuş yaşamını anlatmaya devam edeceğim ama Şahin'in bazı
tutumlarından bahsetmeden geçmemeliyim..koğuşta sabahtan akşama kadar yerinde
sayarak marşlar söyletilirdi...Şahin bazen,"koğuş çök" diyerek
hepimizi oturturdu..."söyleyin arkadaşlar,ne zamana kadar bu cehennemde
yaşayacağız,direnme günü gelecek ve bizler bir yumruk gibi birlik olacağız"
gibi konuşmalar yapardı...bunu, çok tehlikeli olduğunu, ispiyoncuların idareye
ileteceğini bile, bile yapardı...daha 19 yaşındaydı...nitekim bu onurlu
duruşunu akıl ve beden sağlığını
kaybederek
ödettiler...sonraları,koğuşumuzun bu tutumu nedeniyle farklı koğuşlara dağıtılacaktık...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder